Ik hou van abstracte beelden, van sfeerbeelden, van voorwerpen of situaties net iets anders weergeven dan hoe we ze gewend zijn te zien. Ik wil graag het bijzondere van het gewone laten zien. En vooral hou ik van kleuren, van vreugdevolle kleuren. Dichtbij huis is zo veel moois te zien waar we zomaar aan voorbij lopen.
Kwel is grondwater dat onder druk aan de oppervlakte komt. Het vormt een dun vliesje, als je het aanraakt breekt het in kleine stukjes. Daaraan kun je zien dat het geen olie is, want olie vloeit weer samen. Het dunne vlies is gemaakt door de natuur zelf, door ijzerbacteriën. Het ijzer wordt omgezet naar ijzeroxiden en bij de goede invalshoek zie je steeds wisselende kleuren, abstracte figuren en weerspiegelingen.  

Het is laat in de namiddag, de maisdorser is bezig op het veld. Een afgebroken maiskolf waarachter rijen mais zich donker en ook een beetje onheilspellend aftekenen: een stilleven is ontstaan. 

Het is tegen de avondschemering. Samen met enkele leden van Arteloo verkennen we de site van B mine in Beringen. Tegen de vervallen gebouwen is een soort nylondoek gespannen om te voorkomen dat brokstukken naar beneden vallen.
Vanuit een van de verlaten gebouwen klinkt de roep van een oehoe, af en toe hoor je ook het gefladder van vleugels, een beetje onheilspellend. Door de ramen zonder glas schijnt het laatste zonlicht van de dag.